Οι εκλογές της 21ης Μαΐου αποτελούν παρελθόν και η ώρα των συμπερασμάτων έχει έρθει, ενόψει μάλιστα και των εκλογών του Ιουνίου. Μια πρώτη ανάγνωση θα ήταν η νίκη της ΝΔ, αναπάντεχη σε έκταση, η ήττα της αριστεράς λόγω του επίσης αναπάντεχα χαμηλού ποσοστού του Σύριζα και η " ανάσταση " του ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως τα πράγματα τόσο απλά;
Δεν είχα σκοπό να επανέλθω, αλλά τα πολλά τηλέφωνα που δέχτηκα, καθώς και τα ηλεκτρονικά μηνύματα αγανάκτησης πολλών που συμμετείχαν στο θεόπνευστο πολιτικό εγχείρημα ενώσεως του πατριωτικού χώρου, με αναγκάζουν να πω όσα λιγότερα λόγια, για όσους δεν γνωρίζουν και θα ήταν καλό να μάθουν τι συνέβη!
Ο Φρέντυ Μπελέρης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ο «επίμονος Έλληνας». Βίωσε όλη τη μετάβαση της Αλβανίας από τα τρίσβαθα της διεθνούς απομόνωσης, που την είχε καταδικάσει το καθεστώς Χότζα επί δεκαετίες, στην αναζήτηση του Ευρωπαϊκού βηματισμού της.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου προκάλεσε σοκ στο πολιτικό σύστημα, αλλά και σ’ ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
«Βιασμός 17χρονης από αλλοδαπό στον Άγιο Παντελεήμονα», «ομαδικός βιασμός από ομάδα αλλοδαπών», «ανήλικοι αλλοδαποί μαχαίρωσαν νεαρό».
Τα αδιαμφισβήτητα επίσημα στοιχεία, σχετικά με την διαχρονική αποχή και τον ρόλο της στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης μας τα παρέχει το ίδιο το υπουργείο Εσωτερικών.
«Κυριακή κοντή γιορτή» φαντάζονται πολλοί συμπολίτες μας καθώς προσέρχονται στις κάλπες της 21η Μαΐου για την ανάδειξη της νέας Βουλής.
Ο απογοητευμένος κόσμος της πατριωτικής λαϊκής Δεξιάς, οι προδωμένοι πρώην ψηφοφόροι της αυθεντικής παλαιάς Νέας Δημοκρατίας, όλοι εκείνοι που νιώθουν ότι ο Μητσοτάκης ξεπούλησε τις αρχές και τις παρακαταθήκες του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή και μετάλλαξε τη Ν.Δ. σε ΠΑΣΟΚικό πολιτικό υβρίδιο και «Ποταμίσιο» βούρκο, αναζητούν εναγωνίως πολιτική στέγη.
Η κατάστασις ενόψει των προσεχών εκλογών καθίσταται ιδιαίτατα φαιδρά, καθότι, τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως ως σύγχρονος θεραπαινίς και αυτοκλήτως αναγορευόμενη εις πρώτη εξουσία δια της απόλυτης συνεργείας και συγκαλύψεως εκ μέρους της νυν κυβερνήσεως, επιδιώκει επονείδιστα, ανίερα και ανόσια να αθωώσει την κυβέρνηση και να αμνηστεύσει, υποβαθμίζοντας την μείζονα εθνική τραγωδία εις τα Τέμπη, εις ένα ελάσσοντος σημασίας ζήτημα, το οποίο ανάγεται ανυπερθέτως εις διαρχονικές ευθύνες.
Ολόκληρη η Δύση, εδώ και χρόνια, αγωνίζεται «με νύχια και με δόντια» για να απαλλαγεί από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά χάνει σ’ όλες τις προσπάθειές της.
Οι εκλογές είναι κορυφαίο γεγονός στην πορεία και την προοπτική κάθε χώρας. Κατά μία λυρική περιγραφή τους είναι «πανηγύρι» της Δημοκρατίας.
Το διήμερο 8 και 9 Μαΐου σε Δύση και Ανατολή οι διάφορες χώρες γιόρτασαν την ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ κατά του Ναζισμού και του Φασισμού μέσα σε κλίμα έντονης αντιπαράθεσης κορυφώνοντας έτσι τον νέο ψυχρό πόλεμο.
Οπωσδήποτε, η ανάπτυξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και η πολλαπλάσια διάδοση των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο πρόσκτησης, επεξεργασίας και (κατά κυριολεξία, εκ του αγγλικού information) ενσωμάτωσης της κάθε είδους πληροφορίας, είτε αυτή αφορά στην ατομικότητα των διαδικτυακών μας φίλων, ακολούθων και ακολουθουμένων, είτε αυτή αφορά στη συλλογικότητα κοινωνικών ομάδων ή και εθνών.
Βάλτε Έθνος στην ζωή λοιπόν ή μάλλον καλύτερα στην πολιτική που σε μεγάλο βαθμό, καθορίζει τη ζωή μας. Μα και η οικονομία δεν καθορίζει την ζωή μας, θα πει κάποιος; Εκεί και αν χρειάζεται Έθνος, γιατί χωρίς μια Εθνική οικονομία, απλά προωθείς μια ατζέντα Παγκοσμιοποίησης. Και η Παιδεία; Σαφώς και η Παιδεία οφείλει να έχει εθνικό προσανατολισμό, γιατί αλλιώτικα καταντά μια α-παιδεία.
Στην πολύχρονη πολιτική διαδρομή μου – από όποιο μετερίζι – ποτέ δεν υπήρξα πολιτικό λιβανιστήρι εξουσιολάγνων πολιτικών!
Το Πολίτευμα της χώρας μας είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων πολιτειών πάσχει από θρομβοκυττοπενία, μια πάθηση του αίματος που χαρακτηρίζεται από χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων.
Όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών όλο και περισσότερο το πολιτικό κλίμα πολώνεται, γίνεται τοξικότερο και κουραστικό ίσως για μεγάλο μέρος των πολιτών που δεν αντέχει να βλέπει τις ατέλειωτες τηλεοπτικές «παραστάσεις» των υποψηφίων.
Εκκινώ την εν λόγω κατάθεσή μου με τα εξής: «Στο πλαίσιο της βαθιάς εθνικής δέσμευσης στην αρχή ότι ο διάλογος πάνω σε δημόσια θέματα πρέπει να είναι δίχως αναστολές ζωηρός και ανοιχτός στα πάντα», ο συνταγματικά προστατευόμενος λόγος «μπορεί να περιλαμβάνει σφοδρές, καυστικές και κάποιες φορές δυσάρεστα οξείες επιθέσεις σε κυβερνητικούς και δημόσιους λειτουργούς».
Πριν από τέσσερα χρόνια, τον Μάιο του 2019, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς ουδεμία προβολή από τα συστημικά, κυρίως, ΜΜΕ, από μία και μόνον διακαναλική συνέντευξη «στη δημοκρατία της υποτιθέμενης ισονομίας», άνθρωποι από όλη την Ελλάδα, χωρίς οι περισσότεροι να μας γνωρίζουν προσωπικά, εκδήλωσαν τη στήριξή τους σε μία συλλογική, γνήσια, καθαρή, πατριωτική προσπάθεια υπέρ Χριστού και Πατρίδας.
Το ότι στα τρία μεγάλα κόμματα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς τα εθνικά θέματα με επίκεντρο τα ελληνοτουρκικά, είναι ηλίου φαεινότερο. Γι' αυτό και επικεντρώνουν την προεκλογική τους ατζέντα στα της εσωτερικής πολιτικής και τα παραπολιτικά θέματα.
Μπορεί κάποτε να λέγαμε ότι η Δημοκρατία μπήκε στον γύψο, αλλά σήμερα όλοι θα μπορούν να πουν ότι μπήκε και στον πάγο.
Το εναρκτήριο λάκτισμα για τις εκλογές της 21ης Μαΐου δόθηκε και ήδη άρχισε και τυπικά η προεκλογική περίοδος, η οποία άλλωστε είχε ξεκινήσει επί της ουσίας εδώ και αρκετούς μήνες.
Η διάσωση της εθνικής μας παράδοσης, παρά τα όποια επείσακτα επιβεβλημένα άνωθεν μεταφυτευμένα ιδεολογήματα (αριστεράς-δεξιάς), εις την παράδοσή μας ως έθνος, δια της τεθλασμένης κερκόπορτας υπό ενίων μηχανισμών επί τω τέλει να διαιρέσουν το λαό, καθίσταται έστω και εις το συλλογικό ασυνείδητο εσχάτως ενεργή έστω και συγκεχυμένη η έννοια της ταυτότητας.
Είχα έναν φόβο στην αρχή πώς θα του το πω. Δεν ήθελα να το εκλάβει ως αμφισβήτηση του αξιόμαχου του στρατεύματος ο εν αποστρατεία φίλος στρατιωτικός που καθόταν απέναντί μου σε μικρό café της Αθήνας.
Να και πάλι μπροστά μας εθνικές εκλογές και το θράσος των άλλοτε κραταιών κομμάτων και των σημερινών τους κλώνων περισσώς «ανδρειώνεται»!
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, στην πολιτική μας ζωή διασταυρώνονται περιοδικά (ειδικά σε προεκλογικές περιόδους) οι δρόμοι συντηρητικών της ''δεξιάς πολυκατοικίας'' (χριστιανοκοινωνιστών και εθνολαϊκιστών) με εκείνους των προοδευτικών επαναστατών, θιασωτών της αριστερής ''αλλαγής'' οι οποίοι διαπνέονται από ουμανιστικά και φιλοπαιδευτικά ιδεώδη.
Τις τελευταίες ημέρες, γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας αιματοχυσίας στο Σουδάν, την τρίτη μεγαλύτερη από πλευράς έκτασης, χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου και πολύπαθη, από την πρώτη κιόλας στιγμή που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1956.
Μετά βαΐων και κλάδων μεσούσης της προεκλογικής περιόδου στην Τουρκία ο Ερντογάν έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την επιχειρησιακή λειτουργία του ελικοπτεροφόρου TCG Anadolu. Κατά την τελετή παράδοσης του TCG Anadolu σε δηλώσεις του ο Ερντογάν κομπορρημονώντας διακήρυξε: «Αυτό το πλοίο θα μας επιτρέψει να διεξάγουμε στρατιωτικές και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου, όποτε χρειαστεί.
Ένα από τα αγκάθια που αρνούμαστε να αποβάλλουμε στην Εξωτερική πολιτική μας είναι η αδυναμία μας να μετουσιώσουμε σε σοφία την ιστορική εμπειρία στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Και αρνούμαστε να αποβάλλουμε την αδυναμία αυτή γιατί πάσχουμε από πολιτική ''μυωπία'', που μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τα ελληνοτουρκικά από λάθος βάση.
